Harris en Lewis

In Uig was een camping vlakbij de veerhaven. De boot ging om 9.45u ( 9 uur aanwezig) dus rustig ontbijten, de tent inpakken en naar de haven. Waren de vorige veerboten vaak niet meer dan veredelde pontjes, de veerboot naar Tarbert op Harris (vaartijd 2 uur) werd toch al een serieuze boot. Lekker rustige overtocht, en om 12 uur in Tarbert. Ik had belsoten die dag ooen rondje om South Harris te maken, daarom eerst naar een camping ten zuiden van Tarbert, daar de spullen afgeladen en de tent opgezet om vervolgens een rondje van 45 km te maken. Het eersten stuk was, ook onder begage, erg zwaar. Tegen de loeinde zuidwester in en voordurend klimmen van 10% of meer.Het landschap was wel spectaculair, erg rotsachtig, bijna een maanlandschap. Maar na 15 km kwam het keerpunt, de wind was nu mee, en de weg een stuk vlakker, dat ging als een zonnetje. Op de camping hadden ze een aantal blackhouses (een soort stenen hutten met plaggendak) staan waarin de kampeerders konden zitten en koken, een leuke formule. Het was wel in de middle of nowhere dus ik kreeg niets mee van de wedstrijd Nedelrland - Costa Rica.
Vandaag ( zondag ) verder naar Stornoway op het eiland Lewis (dat aan Harris vast zit). Eerst weer omhoog, het stuk naar Tarbert, en vandaar verder naar het noorden, gelukkig steeds met de wind in de rug. Toen ik uit Tarbert vertrok hing er zo'n zwarte lucht voor me uit dat ik me afvroeg of het wel verantwoord was om daar in te gaan fietsen. Maar tot mijn verrassing viel er maar een paar minuten regen uit, daarna klaarde het weer op en bleef het de rest van de dag mooi weer. Een mooie tocht door Lewis dat een stuk minder hoog is dan Harris.
Gelukkig lukte het ook nog om een restaurant te vinden, want op Lewis is zondag bijna alles dicht. Sinds twintig jaar varen er, na hevige protesten, op zondag wel veerboten.

Vandaag (maandag) een rondrit gemaakt door Lewis. Inderdaad minder zwaar dan Harris want vlakker. Uiteraard een gedeelte van de rit de wind tegen, maar dat neem je dan maar voor lief. Zonder bagage kan veel.
De tocht kwam o.a. langs Callanish waar drie steencirkels uit het Neolithicum staan. Mooie tocht, mooi (Schots) weer. Het laatste betekent dat het grotendeels droog is, vaak schijnt de zon, en zo nu en dan valt er een buitje van een of twee minuten. Er is heel goed mee te leven. Laat mijn verslag niet de indruk geven dat het steeds slecht weer is hoor, al meld ik het natuurlijk wel als dat het geval is. Tot dusver zijn er maar twee dagen geweest met echte regen, allebei woensdagen. Voor de rest is het weer prima!