Op de plaats van bestemming

Na Dax begint het landschap snel te veranderen. Je nadet het begin van de Pyreneeen, en dat begint zich langzaam kenbaar te maken. De dennebossen verdwijnen, en worden vervangen door heuvelachtige akkers met vooral mais. Nog weer verderop worden de heuvels hoger en met gras begroeid, maar dan zit je al echt dichter dij de bergen.
De eerste stop na Dax was Saint-Palais. Daar gebeurde waar ik altijd een beetje bang voor was: de camping daar bestond niet meer. Maar, zij de mevrouw bij de VVV: "reizigers zoals u kunnen terecht bij de pelgrimsopvang inj het oude Franciscaner klooster". Daar ging ik dus heen. De oude baas bij de receptie vroeg om mijn 'credentials', mijn pelgrimspas, maar ik kon hem niet meer dan mijn campingkaart van de ANWB overhandigen. Uiteindelijk was hij daar ook mee tevreden, en zo heb ik ook een nacht in een pelgrimsreguge (Zadalik) doorgebracht. Best aangenaam voor een keer, zelfs inclusief ontbijt.
De volgende morgen stond de laatste etappe, naar St-Jean Pied-de Port op het programma. Niet lang maar wel behoorlijk wat klimmen. Omdat ik al vroeg vertrok uit de pelgrimsopvang was ik toch om een uur of twaalf op de plaats van bestemming: mijn eindpunt dus!. Een leuk plaatsje, waar wel wat te doen is, en dat moet ook want zaterdag gaat de bus pas terug. Gisterenavond ben ik naar een concert van een Baskisch koor geweest, en vandaag heb ik de plaatselijke kapper bezocht.
Het is hier trouwens Frans Baskenland, alles is tweetalig en er wordt hoog opgegeven van de Baskische cultuur. Het stadje zelf staat helemaal in het teken van de Jacobsroute, er zijn pelgrims gites, refuges, winkels verenigingen, zoveel dat het een beetje tegen gaat staan, maar vooruit..
Het weer is ook duidelijk anders. Gisteren (maandag) regen het zo nu en dan, en 'smiddags was er in de bergen groot onweer. Als er nog een mooie dag komt wil ik wel een poging om de pas van Roncesvalles te beklimmen.